پودر آویشن اعلاء

آویشن یا آزربه (نام علمی: Thymus) در ایران ۱۴ گونه گیاه معطر و چند ساله دارد. سرده‌ای از تیره نعناعیان است.

آویشنی حدود ۳۵۰ گونه دارد. این سرده به اوریگانوم بسیار نزدیک است.

این گیاه با اریگانو هم خانواده است. در آذربایجان به «آویشن»، «کهلیک اُتی» (Kəhlik oti) و یا «ککلیک اوتی» (Kəklik oti) به معنای علف کبک گفته می‌شود، چون در ترکی ککلیک یا کهلیک به معنی کبک می‌باشد. در زبان مردم رودبار استان گیلان به آن، «پلنگ مشت» می‌گویند و طعم دهنده اصلی غذایی به نام شامی رودباری است. یکی از گونه‌های این گیاه که در مناطق کوهستانی شمال خراسان به وفور یافت می‌شود به زبان کردی کرمانجی «آنخ» نام دارد.

گونه‌های مختلفی از آویشنیان در کوهستان‌های ایران می‌روید. در کتب طب سنتی فارسی با نام «حاشا»، «اوشن» و «صعتر الحمیر» نام برده شده است. در مناطق مختلف ایران گونه‌های مختلف ایران گونه‌های مختلف با اسامی محلی متفاوتی شناخته می‌شود از جمله در همدان «آزربه»، در اطراف تهران «آویشن یا آویشم»، در طالقان «زروه»، در آذربایجان و مناطق ترکی زبان «ککلیک اوتی» یا «کاکله اوتی»، و در سایر مناطق «صعتر»، «زعتر»، «اوشن»، «اشمه کوهی»، «سی سنبر» و «سوسنبر» نامیده می‌شود.